Café l’Enfer

Το cafe άδειο.
Μυρίζει απόκοσμη ζωή εδώ.
Καθαρίζω το τελευταίο τραπέζι.
Το τζάμι της πόρτας μοιάζει με παλιό βιτρό.
Ταυτότητες αγίων τα χρώματά του. Αποτυπώματα αιώνια.
Πλησιάζω.
Ο πλακόστρωτος δρόμος με τους τυχαίους διαγράφεται μέσα από τη θολούρα.
"Δεν είναι είναι για εσας αυτό το μέρος" σκέφτομαι.

Δέκα μέρες το μαγαζί γεμάτο και η πινακίδα στο τζάμι γράφει ακόμη "κλειστό"...