Tuesday, September 11, 2007

Κείνο τ’ απόγεμα δε ξέρω πόσες φορές άκουσα τ’ όνομα «Σαλονίκη».

Αργότερα κατάλαβα –απ’ αυτά που 'πιασαν οι κεραίες μου- πως ήταν φοιτητές εκεί, στο μαθηματικό τ’ ομορφόπαιδο, στη φιλοσοφική ο μαλλιάς.

Τυχαία, βρεθήκανε εδώ. Κοιταχτήκανε πρώτα κάμποση ώρα μέχρι ο μαλλιάς να το πάρει απόφαση και να μιλήσει. «Που σε ξέρω ρε καλόπαιδο;» τον ρώτησε και ο μορφονιός τον κοίταξε μέσα απ’ το πέπλο του καπνού που υψώνονταν νωχελικά απ’ το μισάνοιχτο στόμα του και του ‘νεψε να καθίσει.

«Παύλος».
«Νικόλας» («Όχι Νίκος ή Νικόλαος. Νικόλας..» του τόνισε ο μαλλιάς).

Επί μία ώρα κράζανε σχολές, καθηγητές, πρυτάνεις.
«Νούμερα» έλεγε ο ένας, «τελείες» ο άλλος.
«Μηδενικά ρε», «και παύλες ρε» κι έτσι πήγαινε η δουλειά.

Πίνανε και καπνίζανε, γελάγανε και βρίζανε και γρατζουνάγανε πότε ο ένας και πότε ο άλλος την κιθάρα που κουβαλούσε ο μορφονιός..

Κάποια στιγμή ο μαλλιάς τον πήρε μονότερμα και μεθυσμένος άρχισε να του μιλάει για τη μεγάλη του «καύλα» -όπως τη χαρακτήρισε.

«Θεατρίνος θέλω να γίνω ρε Παύλο..»
«Και που το πρόβλημα ρε;» του απάντησε. «Γεννημένοι θεατρίνοι είμαστε. Κομπλέ και με δίπλωμα..»
«Όχι τέτοιος ρε! Όχι τέτοιος.. Θεατρίνος είναι άλλο.. αυτό που λες εσύ, είναι,‘τρία ναι κι ένα γάμησέ τα’..»

Ο Παύλος χαμογέλασε. «Που πάει να πει;»

«Πάει να πει, είμαι εγώ τώρα και μου μιλάς αλλά δε σ’ ακούω. Σ’ έχω γραμμένο στα παπάρια μου και δε σ’ ακούω αλλά κάνω ότι σ’ ακούω και μάλιστα με προσοχή.»

«Και μετά;»

«Ζαχάρωσες μωρή κουφάλα, έτσι; Αφού το’ χω σου λέω.. Μετά λοιπόν, αφού δεν ακούω τι μου λες σου αμολάω το πρώτο ‘ναι’. Όσο προχωράει, στη μέση κάπου, σου πετάω και το δεύτερο ‘ναι ε;’ με περισσότερο ενδιαφέρον τώρα, το 'πιασες; Ε, μετά σου λέω προς το τέλος και το τρίτο ‘ναι’ κι όταν τελειώσεις, επιτέλους, κουνάω σκυθρωπός το κεφάλι –να έτσι- και σου λέω αναστενάζοντας ‘γάμησέ τα’. Τρία ναι κι ένα γάμησέ τα. Πάπαλα..»

Το γέλιο τους ακόμα αντηχεί στο μυαλό μου.. Ακόμα..

Πλήρωσε ο Παύλος. Ο Νικόλας αμόλησε πάνω στο τραπέζι φραγκοδίφραγκα επιμένοντας να πληρώσει για την πάρτη του. «Ξεκόλλα ρε!» του ‘πε ο Παύλος και του άρπαξε τα χέρια. Στην Αθήνα θα τα βάλεις εσύ..»

«Με λάβωσες ρε καλόπαιδο.. Μπορώ να κάνω κάτι για σένα εδώ;»
«Ναι ρε, μπορείς. Κι εδώ και παντού. Να μ’ αγαπάς..»
«Ντάξει, ρε μπαγάσα..»


Με το Γιώργο τον Κρίτσο και το Θανάση τον Μπα στη Λόντου..


17 comments:

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... said...

Χαράματα.
Κατηφορίσαμε Αιόλου.
Η φωνή του Σαχτούρη κατέβαινε από τα τύμπανα και στέκουνταν στο στήθος.
Μετά ο Παύλος.
Ίσως και να ‘ταν είκοσι οκτώ τότε, κτυπούσε τους πέτρινους τοίχους της ψυχής κι έβγαζε ήχους εκκωφαντικούς.
Έμαθα σταδιακά να λέω το σ’ αγαπώ.
Μα πιο πολύ να το νιώθω.
Πρώτα το Σίγμα έπειτα το Άλφα ώσπου έμαθα να φθάνω στο Ωμέγα.
Κι ο Νίκος, ο Νικόλας μας κάθουνταν κι έλεγε παραμύθια έξω απ’ το Μαθηματικό με τους Κροκάνθρωπους.
Κάποτε ήρθε κι αυτός χαμηλά κι ανέβηκε ψηλά πολύ ψηλά.
Αρνημένος ακόμα κι από τον Θεό.

Μπαγάσηδες κ’ οι δύο, μας παρατήσατε δω χάμω και γελάτε από ψηλά…

Helel Ben Sahar said...

Κόπιασε αδερφέ..

Κερασμένα..

mrs. marlowe said...

δουλεματάκι??

Helel Ben Sahar said...

Ποτέ μάτια..

Απλά μ' άρεσες..

Κάτσε..

mrs. marlowe said...

sorry αλλά από τις πολλές ταινίες εμείς του noir τραβάμε γρήγορα όπλο. Βάλε ένα bombay tonic...

Helel Ben Sahar said...

Συγχώρα με..

Μόνο κρασί και αψέντι σερβίρουμε..

Για σένα, αψέντι..

Θολό..

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... said...

Ευχαριστώ Helel ben sahar.
Κάποια κεράσματα είναι όμορφα.

Helel Ben Sahar said...

Άραξε ήχε..
Προτείνω στην κάτω γωνία..Λιγότερο φως..

Αψέντι, σίγουρα.. Αλλά, με καμένη ζάχαρη ή ωμό;

mrs. marlowe said...

είχε το πάνω χέρι και το ήξερε. διάβαζε την ανάγκη μου για αλκοόλ πάνω από το κεφάλι μου όπως οι πιτσιρικάδες στα κόμικς τις λεζάντες, πάνω από τους αγαπημένους τους ήρωες με το στραβωμένο στόμα και τις σφιγμένες γροθιές.

Helel Ben Sahar said...

Με παίζεις όμορφη..
Και μ΄αρέσει..

έτοιμη σ΄έχω..
στη 'γειά σου..

mrs. marlowe said...

όμορφα είναι εδώ, μουσική σκοτάδι και ποτά. Δηλαδή ότι μου χρειάζεται.. όμως πρέπει να μη συνηθίζει κανείς.. ύπουλα η ζεστασιά αποκοιμίζει.. θα τα ξαναπούμε.. τώρα που έμαθα τι ποτό πίνω..

ion said...

γράφουν μέσα μας..επίγειοι τρελοί γελάνε τη τρέλα μας αγγίζοντας το ιδανικό..
θα πιώ για τους δύο αγαπημένους σήμερα.
λατρευτές ψυχές..
πρώτο ποτό για τον Νικόλα..
όλο το υπόλοιπο βράδυ για τον Παύλο.

mrs. marlowe said...

ήρθα αργά για ένα ποτό ακόμα;

Helel Ben Sahar said...

Κλείνω..

Να σε πετάξω σπίτι;

ion said...

πολύ ποτήρι στους πάγκους..
πρωϊνό ξύπνημα με λάτζα.
πίνω καφέ και αρχίζω..
σσσσ...μη ξυπνήσω κανέναν

mrs. marlowe said...

γλύστρησε αθόρυβα μέσα στα όνειρά μου, μου έκλεψε μια τζούρα μπέρμπον και μια μεζούρα ελευθερία. Λίγο με νοιάζει για την ελευθερία μου, το ποτό μου το χρωστάς.

balabala bambaluna ( pink, of course ) said...

ολα τα κομματια ωραια! να στε καλα. θα σας επισκεφθω ξανα. σημερα, μετα μεσανυχτα, βολταριζω σε αγαπημενους μα και σε αγνωστους μπλογκερς.
balabala bambaluna